Van stapelbed naar paradijs.

Mingala ba!

Oeps dat is een tijdje geleden, hopelijk ben ik geen trouwe lezers verloren, ik heb namelijk veel te vertellen. Dus trek die zak chips (Lays paprika ribbel; I miss you!) maar open en I hope you will enjoy my story!

Mijn vorige verhaal is geëindigd in Bangkok. Het was voor mij echt heel fijn om even in Bangkok te zijn. Dit verraste me, want de vorige keer dat ik in deze stad was, vond ik het niks. Na Nepal was het echter een verademing om door een redelijk schone stad te lopen over een verharde weg. Om een supermarkt te bezoeken met ruime keuze etenswaren en om te switchen van keuken. En nou is de Thaise keuken niet echt bepaald een straf. Mjam!

De volgende dag verkeer ik even in tijdelijke verwarring. Met de nadruk op tijd. Mijn telefoon heeft namelijk besloten niet meer automatisch over te gaan naar de huidige tijdzone en ik denk dus tot het middaguur dat het ongeveer 3 uur vroeger is. Handig wel!

Anyway de eerste dag in Bangkok gaan Zandy en ik naar een grote weekendmarkt. Hier heb je echt alles; van schoenen tot knutselgerei, van meubels tot zeepjes en natuurlijk food, food en food. We belanden uiteindelijk weer in ons hostel waar we wachten op Oliver, die komt deze avond aan vanaf Nepal.

Op de tweede dag staan Zandy en ik op tijd op om ons visum voor Myanmar aan te gaan vragen bij de ambassade. Daar staan we netjes om half acht voor een gesloten deur. - __- Public holiday, natuurlijk! Koffietje en online aanvragen dan maar. Verder struinen we vandaag door Chinatown en gaan we met de boot naar Kho San Road. Dit is de "backpackers straat" van Bangkok. Hier kun je oneindig veel foute souvenirs kopen, schorpioen eten (gadverdamme ja), wederom eten, drinken, etc. En 's avonds verandert het in een groot feest. We kiezen voor het laatste en doen een paar drankjes op Kho San Road. Hier na nemen we een Grab (is de Aziatische Uber) naar ons hostel vanuit waar we wat gaan eten op straat. Het is eigenlijk de bedoeling dat we terug gaan naar Kho San Road, maar hier voelen Zandy en ik niet zoveel meer voor, ondanks Oliver zijn overhaaltactieken (lees smeekbeden) hebben Zandy en ik geen zin meer in een feestje. (Leest iedereen dit goed: Ellis De Locht had geen zin in een feestje.)

En nee ik was niet ziek. Dit kwam de volgende dag pas. De derde dag in Bangkok breng ik voornamelijk door in bed en op het toilet. We stellen onze grensovergang dan ook een dagje uit.

Op twaalf december voel ik me gelukkig weer beter. We halen een busticket tot Mae Sot, van waar we de grens over zullen steken naar Myanmar. De bus vertrekt pas om half elf 's avonds, dus we hebben nog een dagje in Bangkok. Oliver is inmiddels naar het noorden van Thailand vertrokken, so it's just the two of us. We gaan naar de mall en ik laat daar mijn haar knippen. Voor degenen die mij een beetje kennen; JA VEEL TE VEEL ERAF en ja ik heb peentjes gezweet. Maar ik heb het verrassend snel kunnen laten gaan haha. 's Avonds besluiten Zandy en ik naar Bangkok haar meest bekende skybar te gaan. De bar waar de film "the hangover" gedeeltelijk is opgenomen. Het was wel even spannend, want met sneakers of teenslippers kom je niet binnen en laat dat nou net het enige zijn wat ik bij me heb. Eind goed al goed, we komen binnen en worden helemaal naar boven begeleid. Wat een luxe, wat een service en wat een uitzicht. De Lebua State Tower is 247 meter hoog en daarmee een van de hoogste gebouwen van Bangkok. We besluiten ondanks de prijzen toch een cocktail te nemen. Dat hoort bij de ervaring toch?! Als we de rekening krijgen is mijn gedachte ongeveer hetzelfde als bij het aanschouwen van het uitzicht "is this for real?!". Ach ja we hebben genoten! En een paar dagen droog brood en water doesn't sound too bad, right?!

's Avonds nemen we de bus naar de grensovergang. De bus is er een die lijnrecht tegenover de luxe van ongeveer twee uur daarvoor staat. Ik heb elke houding die fysiek mogelijk is op een stoel geprobeerd, maar van slapen is niet veel terecht gekomen. Rond zeven uur komen we aan in Mae Sot waar we een tuk tuk nemen naar de grensovergang. Hier moeten we door de douane met onze "recommendation letter" en krijgen we gelukkig zonder gedoe ons visum voor Myanmar. We steken dan lopend de 'friendship bridge' over tussen Thailand en Myanmar. Wel speciaal om zo over land een grens over te steken met al je spullen. Grappig weetje trouwens; in Thailand rijdt men links en in Myanmar rechts dus in het midden van de brug wordt er gewisseld van weghelft.

Vanuit Myawaddy nemen we een taxi naar Hpa An. Hierover doen we ongeveer vijf uur. Het is een hele reis dus. Vanuit de taxi heb ik nonstop naar buiten gekeken, wat is het hier mooi!!

In Hpa An doen we als we aangekomen zijn met een tuk tuk een tour langs de grotten met tempels. Het zijn vier verschillende plekken die we bezoeken. Je hebt vanaf hier bizar mooie uitzichten. En het zijn heel speciale tempels, de ene staat op een apart gevormde rots en een van de anderen is helemaal uitgehakt in de rotsen. De laatste bevat duizenden vleermuizen, deze zullen om half zes naar buiten vliegen (stipt die Aziatische dieren). Na een tijdje blijkt dat ze eigenlijk gewoon naar buiten worden gejaagd door harde geluiden op trommels. Dit vind ik eigenlijk wel een beetje zielig. Na een tijdje gaan we dan ook weer terug naar de tuk tuk. Dubbel om gezien te hebben en ik ben er vrij zeker van dat ik vleermuispoep heb gevangen. De terugreis naar het hostel is genieten, de zonsondergang is namelijk echt prachtig. 's Avonds gaan we nog wat eten op de nachtmarkt en dan naar bedje toe.

Waaant de volgende "dag" gaat de wekker namelijk om 2.45 uur. Ja, vrijwillig. We worden namelijk om drie uur opgehaald door de tuk tuk die ons naar Mount Zwegabin brengt. We gaan deze berg beklimmen om de zonsopgang te bekijken. De klim bestaat voornamelijk uit trappen. Na anderhalf uur bereiken we de top met het Boeddhistische klooster. We bekijken de pagoda en lopen wat rond. Mount Zwegabin is een erg heilige plek in het Boeddhisme, omdat de pagoda een paar haren van een van de Boeddha's bevat. De berg is 725 meter hoog en we kijken in alle rust naar een spectaculaire zonsopgang. Magisch om de overgang van nacht naar dag vanaf zo'n mooi punt te kunnen bekijken.
De terugweg gaat door de Lumbini garden, hierin staan duizenden Boeddhabeelden. Speciale trip!

Als we terug zijn in het hostel eten we ontbijt en maken we ons klaar om te beginnen aan de dag, al lijkt het alsof we er al een dag op hebben zitten. We besluiten de bus te nemen naar Yangon. Ze zijn hier erg optimistisch in het benoemen van reistijd hebben we gemerkt, want de vijf uur worden er acht. We zijn kapot als we aankomen, dan blijkt ook nog dat we nog een uur met de taxi naar het centrum moeten. Deze taxichauffeur kent de weg niet, dus deze wijzen wij hem met behulp van Google Maps(?!). Dan is ons hostel ook nog eens overboekt, not our daaay. Snel even wat eten en naar bed (in een hostel in de buurt).

De volgende dag besteden we aan het maken van een planning voor Myanmar (onder genot van een coconut-caramel latte, can I get an Amen?), een bezoekje aan de pedicure en de voorbereidingen voor een busreis. De nachtbus naar Ngapali. Dit gaat nog spannend worden, volgens het hostel is het namelijk 9 uur rijden, volgens Google Maps 11 uur en volgens ervaringen op internet 16 uur. Dat maakt allemaal bijna niet meer uit wanneer we de bus bijna missen, maar goed eind goed al goed, zou je denken. Om 2 uur 's nachts word ik echter wakker uit een van mijn 'knikkebol slaapjes' en de bus staat behoorlijk scheef. Hangen we boven een afgrond? Zijn we aangehouden? Que pasa? We stappen uit en zien dat de bus met een wiel naast de weg in los zand terecht is gekomen. Er is geen beweging in te krijgen. 'Gelukkig' veroorzaken we hiermee een kleine opstopping dus er arriveert snel hulp en binnen een uur zijn we weer los.

Uiteindelijk komen we na 14 uur rijden aan in Ngapali. We kunnen gelukkig meteen inchecken bij onze guesthouse. We ontbijten en gaan daarna naar het strand. Het strand en de zee zijn echt super. Alles wat je ervan hoopt. Het is hier echt nog ongerept. Heel rustig en schoon. Genieten!

's Avonds vinden we tussen alle resorts een lokaal strandtentje waar we een lekkere viscurry bestellen met een cocktail. Ondertussen genieten we van een bijzonder mooie zonsondergang.

De dag er na verhuizen we naar een guesthouse op loopafstand. De kamers zijn hier namelijk iets beter en goedkoper plus ze bieden gratis fietsen aan. We checken in en fietsen daarna een stuk richting een klein vissersdorpje. Verder weer lekker aan het strand. Het is echt heerlijk om aan dit strand, met dit weer te relaxen. Even bijkomen van alle busreizen haha. Het eten is ook echt super! Veel fruit en groente. Plus eindelijk weer vis! Het voelt echt als een stukje undiscovered paradijs. Hopelijk vindt het massatoerisme de weg niet naar Ngapali. Wanneer we 's avonds weer de zonsondergang bekijken, besluit Zandy een resort voor ons te boeken voor de volgende nacht! Ze zit aan het einde van haar reis en heeft ruimte in haar budget. Voel me er een beetje ongemakkelijk onder, maar ze zegt dat ik niet moet zeuren en gewoon dankjewel moet zeggen. So I guess Santa came early this year!!

De volgende dag fietsen we weer een stukje (nu we de gratis fietsen nog hebben haha). Na het ontbijt verhuizen we naar de overkant van de weg. Namelijk naar het Pristine Mermaid Resort. Derde verblijfplaats, "started from the bottom now we're here?". We worden ontvangen door de manager, krijgen een welkomstdrankje en we worden begeleid naar onze kamer. Allebei een beetje ongemakkelijk van alle vriendelijkheid en luxe bewonderen we onze kamer. Wauw. Echt een sprookje. We hebben zelfs een bad en regendouche. Nadat we uitgesprongen zijn in onze kamer verhuizen we naar het zwembad en genieten we van het weer, het water en het uitzicht. We gaan 's avonds wel lekker lokaal (lees budget) ergens buiten het resort wat eten. Al geloof ik oprecht dat de lokale tentjes het lekkerste eten serveren, prijs wil niet altijd wat zeggen! Anyway echt een mega relaxte dag, voel me verwend.

Vandaag is er dan helaas een einde gekomen aan dit sprookje, ik bevind me nu namelijk in de bus terug naar Yangon en daar is helaas niks sprookjesachtig aan. Wel heb ik heel veel zin in het ontdekken van de rest van Myanmar. Het land is so far echt buitengewoon mooi en de mensen zijn super vriendelijk. De volgende bestemming is Bagan, na twee nachten in een bus gespendeerd te hebben, komen we daar aan (ik kan jullie het exact aantal uren helaas niet vertellen). Wel zal ik snel weer een verhaaltje voor jullie schrijven.

En ze leefden nog lang en gelukkig.

Che zu tin ba de!
🖤