Bomenknuffelaar.

Hi lieve allemaal🖤.

Hoe gaat het met jullie? Ik ben inmiddels weer helemaal hersteld van het Annapurna Circuit en heb net mijn eerste Thaise maaltijd gegeten in Bangkok. Ik zal jullie meenemen op de (spannende) weg hier naar toe.

Ik ben mijn verhaal de vorige keer afgesloten in Pokhara. Hier zijn we nog een paar dagen gebleven en hebben we om eerlijk te zijn vooral geluierd en lekker gegeten. Op twee december is het afgelopen met het geluier en nemen we de bus naar Lumbini. We zijn nog met zijn vieren; Natascha, Oliver, Zandy en ik. "Vier, dan pas je precies op de achterbank van de bus", moet de buschauffeur gedacht hebben. Meh de plek waar je dus niet moet zijn dus inderdaad, vooral niet op de Nepalese wegen. Even voor jullie beeldvorming; Lumbini ligt op ongeveer 150 kilometer van Pokhara, de bus deed er 9,5 uur over. En nee ik zou inderdaad ook willen dat dit een grap was.

Eenmaal aangekomen in Lumbini vinden we vrij snel een guesthouse met een kamer voor vier personen. Daarna gaan we wat eten. Lumbini ligt vlakbij de grens met India, dus dat betekent heerlijke Indiase gerechten.

De volgende dag huren we een fiets en gaan we naar de tempels. Lumbini is namelijk de geboorteplek van Gautama Boeddha. De reünies van het paleis waar Hij geboren is, zijn te bezichtigen, evenals het water waar zijn moeder Hem in gebaad heeft en de heilige boom. Verder zijn er tempels uit allerlei verschillende landen te bezichtigen. Een speciale plek om geweest te zijn en ook interessant om zo alle verschillende bouwstijlen naast elkaar te zien. Heel erg jammer is wel dat deze plek ook weer erg vervuild is met afval en dat de mensen op ongepaste plekken erg luidruchtig zijn.

De volgende dag gaat Natascha richting India. Oliver, Zandy en ik gaan naar Chitwan. De busrit leidt ons langs veel armoedige wijken. Alles is grijs van het stof, overal ligt afval, dieren staan vastgebonden tussen het afval, mensen douchen onder een waterpomp, half ingestorte huisjes en hutjes. Het ziet er triestig uit. Dit zet je wel aan tot nadenken.

We komen in het begin van de middag aan in Chitwan. Zandy is normaal een beetje van het regelen en dergelijke, maar vandaag is het "Oliver in charge" - dag. Hij heeft gister een volgeboekt hostel aan de rivier gebeld met de vraag of er nog een kamer over is. Het hostel heeft toegezegd. Aangekomen bij het hostel weten ze echter niks van de reservering af, wel hebben ze gelukkig nog een kamer. Echt een super mooie locatie, recht aan de rivier en aan de overkant kijk je zo de jungle in. Wanneer we aan het lunchen zijn aan de rivier wordt Oliver gebeld door het gereserveerde hostel. Wat denk je? Hij heeft een compleet ander hostel gereserveerd en we zijn in het verkeerde hostel beland. Oeps. Gelukkig kunnen we nog cancelen. Oké en dan, vervolgens lopen we dan terug naar ons hostel, is Oliver de sleutel onderweg verloren. Dus Zandy en ik hebben ons lekker gesetteld aan de rivier met een drankje en kijken al het gedoe van een afstandje aan. Oliver komt ondertussen terug van een niet geslaagde zoektocht naar de sleutel. Hij heeft wat locals meegenomen die met een handzaag het slot gaan open zagen. Wanneer de deur dan open gezaagd is, blijft er iemand verdacht lang op het toilet en is deze de rest van de avond, uhm ja, buiten gebruik. Haha so far Oliver in charge dag. Mannen?!

Als we 's avonds wat gaan eten in het stadje komen er vier olifanten voorbij gelopen, helaas met een berijder op hun rug. Wat een prachtig mooie dieren. Ik begin me zelf wel af te vragen of je in heel grote problemen zal komen wanneer je de stok van de berijder een keer afpakt en hem een keer terug op zijn hoofd slaat. Buiten dat alles is het wel heel apart om de olifanten zo tussen het verkeer te zien lopen. Er schijnt ook een neushoorn vanuit het national park regelmatig door de stad te lopen. Als we aan iemand vragen of dit waar is, bevestigt hij dit. We vragen of de neushoorn vandaag is langsgekomen. Dan lacht de man en zegt "nee morgen rond 19 uur", alsof het allemaal heel logisch is. We hebben hier dus met een punctuele neushoorn te maken die om dag een bezoekje brengt aan de 'stad'? Oké ik moet toegeven de terugweg naar ons hostel is gevuld met een lichte mate van paranoia.

Op zes december gaan we dan op safari. En dan wel op een loopsafari. Heel spannend gezien er ook luipaarden, tijgers en beren zitten. Ik krijg ook echt uitgerekend de avond van te voren een mailtje van mijn reisverzekering "of mijn overlijdensrisico verzekering nog wel aansluit bij mijn huidige leven", dus... We starten met zijn vijven, wij drie en twee gidsen. De gidsen zijn bewapend met een, ja hou je vast, stok. Ongeveer twee minuten na binnenkomst in het park duwt Oliver me al in de neushoorn poep, heer-lijk. Dan legt de gids ook meteen de safety instructions uit: "if a rhino is approaching you; climb a tree, if you see an elephant; run, if a bear is approaching you aggressively; make yourself large and make noise and if you see a tiger; become a statue and look him/her in the eye". #SOS

Na de instructie zegt de gids dat dit alleen in geval van nood is, dat we het waarschijnlijk niet nodig hebben, maar dat hij het wel verteld moet hebben. Just in case. We zijn nog geen vijf minuten verder of we zien een neushoorn. Van heel dichtbij. Te dichtbij. "Climb a tree", we denken dat hij een grapje maakt, maar even later zitten we dan echt in een boom. Grappige aan dit verhaal is wel dat Oliver me een voetje moest geven en ja er zat op een of andere manier neushoorn poep aan mijn schoen. Iets met karma?

Anyway we kijken vanuit de boom naar twee neushoorns. Echt groot en mooi om te zien. Lijken wel op dinosauriërs met die pantsersachtige huid. Bij het uit de boom klimmen val ik er een soort van niet gracieus uit en plukt Oliver me uit de lucht. Zandy blijkt ook niet erg goed te zijn in het bomen klimmen, want zij hangt daarna ook niet al te charmant ondersteboven aan een tak, haha. Daarna lopen we verder naar de tijgeroversteekplaats bij de rivier. Hier blijven we een stuk daar boven een tijdje observeren of we tijgers zien. Die zien we nog niet. Wel zien we krokodillen en veel verschillende vogels. Na een tijdje steken we de rivier over, te voet, dit vind ik best spannend gezien hier krokodillen zitten. Het gaat allemaal goed gelukkig, schoenen aan en weer verder dus.

Het volgende gedeelte is door de "critical zone". Oftewel het leefgebied van de neushoorn en de tijger inclusief gras/riet wat ons letterlijk tot boven het hoofd groeit. Je ziet dus precies niks van wat er zich om je heen afspeelt. Vlak voordat we de critical zone betreden, merkt de gids nog een verse tijger pootafdruk op. De gidsen pakken naast hun stokken nog allebei een steen in hun handen. We kijken elkaar angstig aan en ik zie dat mijn groepsgenootjes ook snel allebei een steen oppakken. Als we dan door de critical zone lopen, dicht bij elkaar en allemaal zo stil mogelijk, vraag ik mezelf wel even af waarom we dit ook alweer deden en waarom dit precies toegestaan is. Je staat echt op scherp, hoort overal geluiden, krijgt 101 rietstengels in je gezicht, ziet niks en probeert vooral niet achter te blijven. Dan horen we opeens iets in de bosjes naast ons bewegen. We springen alledrie zo'n halve meter omhoog (dit keer kon je er zeker wel een krant onder schuiven papa) en komen tot de ontdekking dat het een pauw was. ***beest. We doorkruisen de critical zone veilig. Ik ben me erg bewust van mijn kwetsbaarheid als mens zijnde. Onze zintuigen zijn niet zo scherp ontwikkeld, onze bewegingen niet zo soepel en snel en het is natuurlijk niet ons bekende terrein. Het gebied is overigens wel echt prachtig, heel mooi groen. We zien hertjes en vogels, je vergeet soms bijna het gevaar, zo vredig. 

De gidsen leggen ons veel uit over de planten, de dieren en het gebied. We lunchen in de jungle en 's middags lopen we verder. We zien sporen van een beer, de gidsen zijn er vrij zeker van dat de beer in onze buurt is. We moeten dus op de grond gaan zitten en goed om ons heen kijken?! Dus we wachten vol in het zicht op een beer die best wel eens agressief kan zijn, logisch? Anyway dit duurt best een tijdje dus Zandy pakt er haar boek maar bij haha. We zien helaas geen beer en vertrekken terug naar de rivier. Hier komt een boomstamkano ons ophalen. Ik vind het wederom best spannend met die krokodillen. Na een tijdje staat er opeens een neushoorn in het water. De noodrem erop, lees de roeispaan in de bodem. En we wachten aan de kant totdat de neushoorn bijna aan de overkant is. We varen er langs af en dan zegt Oliver iets over de ogen van de neushoorn, "shut up!" De neushoorn blijft ons even aankijken met gespitste oren en loopt dan gelukkig rustig verder. Een spannende afsluiting van een spannende dag. Wederom genoten van de natuur, veel gelachen, stiekem wel een beetje bang geweest en me enorm kwetsbaar gevoeld. Maar vooral vereerd dat ik een kijkje heb mogen nemen in een andere wereld.

Op zeven december gaan we weer richting Kathmandu met de geliefde bus. Waar de buschauffeur gelukkig weer de achterste rij voor ons gereserveerd heeft - ____-. We komen halverwege de middag aan in Kathmandu, droppen snel onze spullen in het hostel en gaan meteen wat eten in een lokaal tentje. We dwalen na het eten nog wat rond in de winkeltjes.

Vandaag hebben we na een lekker uitgebreid ontbijt, onze tas ingepakt, nog even in Thamel rond gelopen en daarna hebben Zandy en ik (en misschien wat meer spullen dan waarmee ik Nepal ben binnen gekomen) de taxi gepakt naar het vliegveld. Oliver vliegt morgen naar Bangkok. We zijn in ieder gevoel goed aangekomen, hebben al lekker Thais gegeten en wat rondgelopen. Het weer is hier een stuk warmer, het was na 20 uur en 27 graden. Genieten dus!

Nepal, dhanyavād, wat was je prachtig. Je hebt me sprakeloos laten zijn door je unieke en oneindig mooie landschappen, je cultuur heeft me betoverd en tot nadenken gezet, je hebt me  lichamelijk uitgedaagd en ik heb veel van je geleerd. Dankjewel voor het inzicht, de onvergetelijke beelden en ervaringen.

Veel liefs.