Van sprookjesachtige tempels naar neppe vissers.

Mingala ba!

Gelukkig Nieuwjaar allemaal en de allerbeste wensen voor 2019! Hopelijk hebben jullie fijne feestdagen gehad! 
Mijn avontuur is de vorige keer geëindigd in de nachtbus en gaat verder in Bagan (op een scooter).

Hiervoor komen we op 20 december aan in Yangon vanuit Ngapali Beach. We slapen eerst een paar uurtjes en dan gaan we naar de Shwedagon Pagoda. Dit is de meest heilige Pagoda in Myanmar. Deze zou namelijk relieken van vier Boeddha's bevatten. Dit bouwwerk is bijna 100 meter hoog en bestaat uit maar liefst 50.000(!) kilo puur bladgoud. Daarbij is de top bekleed met 5.448 diamanten en 2.317 robijnen. De punt van de Pagoda bestaat uit een 76 karaat (15 g.) diamant. Needless to say dus dat de Pagoda grote waarde heeft. Echt prachtig om te zien dit heiligdom met omringende tempels en haar oogverblindende (letterlijk) glanzende witte vloer. Daarentegen voor mij wel de keerzijde van religie. Ik bedoel een bouwwerk van zo'n waarde met daar tegenover veel armoede in een land en een zogenaamd sobere godsdienst. Dit vind ik dan altijd wel dubbel om te zien.

's Avonds kiezen we voor de goedkoopste bus naar Bagan. Het was weer een busrit om niet te vergeten, kleine recap; chauffeurs die om 2 uur de muziek opeens op vol volume aanzetten en mee "zingen", een scheten-latende monnik naast ons en er wordt weer volop getuft. We komen vroeg in de ochtend aan en kunnen gelukkig al meteen op onze kamer. Na een kleine powernap krijgen we een spoedcursus "how to ride an ebike" oftewel een elektrische scooter. Gezien mijn laatste scooter ervaring en het asfalt ben ik wel een beetje zenuwachtig, maar het valt mee, ik vind het zelfs wel leuk.

In Bagan kun je de overblijfselen van 2.200 Boeddhistische tempels en pagodas vinden. Je rijd over zanderige paden, soms kom je er een tijdje geen tegen, dan weer een paar. Het is echt een soort van ontdekkingsreis. De tempels kunnen helaas niet meer allemaal beklommen worden, dit in verband met het behoud van de tempels en een toeriste die er vanaf is gevallen. Al kun je ze niet beklimmen; het is en blijft een plaatje, Bagan. Er rijden ook locals rond waar je dan achteraan kan rijden en zij wijzen je de weg naar tempels die je wel kunt beklimmen.

Het rijden gaat opzich, buiten dat we al een paar keer bijna tegen elkaar zijn aangereden, wel prima. Tot we dan opeens op een klein paadje terecht komen waarbij we door een diepe geul moeten. Ik denk slim te zijn en met de scooter aan mijn hand te lopen, maar vergeet daarbij de scooter uit te zetten. Je raadt het misschien al, ik geef per ongeluk gas waarbij de scooter over mijn teen rijdt en in de bosjes beland. Oeps. De scooter is gelukkig nog in orde en we kunnen er om lachen. Plus we zijn niet de enige brokkenpiloten, want een man die voor ons rijdt valt ook in slow motion in het losse zand haha.

We blijven 2 dagen in Bagan, waarin we twee zonsondergangen en twee zonsopgangen zien. Deze zijn magisch. Vooral de zonsopgang, want dan vliegen er ook veel luchtballonnen over.

Vanuit Bagan gaan we met de bus naar Mandalay. De bussen hier dienen niet alleen om mensen te vervoeren. Ze stoppen onderweg ook om allerlei dingen op te halen die dan ergens onderweg afgegeven worden, denk aan vis, groenten e.d. Met als gevolg dat de bussen vaak naar vis stinken en de laatste keer onze tassen en vervolgens onze hotelkamer ook. Lekkah! Anyway na 6 uurtjes komen we in Mandalay aan.

Op 24 december gaan we na het ontbijt met de tuktuk naar de Dee Dok watervallen. Na een rit van anderhalf uur en een kleine klim komen we daar aan. Het water is echt onwerkelijk blauw en helder. We hebben vantevoren op een reisblog gelezen dat hier slangen in het water gespot zijn, maar dit vergeet ik vrij snel als ik om me heen kijk terwijl ik van het heerlijke water en de zon geniet. Op de dag van kerstavond zwemmen we in een meertje onderaan een waterval en zitten we op de rotsen in de zon. Rare gewaarwording, maar ik klaag niet haha! Ik heb totaal geen kerstgevoel, maar dit vind ik ook niet zo erg.

In de middag bezoeken we de Kuthodaw Pagoda. Dit is 's werelds grootste boek. Elk tempeltje bevat een marmeren blad van het Boeddhistische boek Tripitika, wat 729 pagina's bevat. Speciaal om zo door heen te lopen en gezien te hebben. We bezoeken deze middag ook nog het houten klooster en we beklimmen Mandalay Hill voor de zonsondergang. Bij het beklimmen van Mandalay Hill loop je over trappen door tempels. Je laat je schoenen dan ook beneden staan. Een monnik vraagt of hij met ons mee kan lopen om zijn Engels te oefenen (Nepal flashback). Hij loopt met ons mee en we maken van de gelegenheid gebruik om hem allerlei vragen te stellen over het Boeddhisme en het leven van een monnik. Heel interessante gesprekken kunnen voeren en daarbij een goede afleiding van de vele trappen. Het uitzicht vanaf de hill is heel erg mooi. Wanneer we naar beneden lopen, nemen we echter een verkeerde route waardoor we dus niet bij onze slippers uitkomen. Op blote voeten dus over straat op zoek naar de juiste ingang. Hierbij wil ik liever niet weten waar ik nou precies door heen ben gelopen.
In de avond gaan we bij een wat 'luxer' restaurant samen ons kerstdiner eten.

De tweede dag in Mandalay staan we weer om 5 uur naast ons bed. Merry Christmas! Myanmar verandert me ongevraagd in een ochtend persoon met al haar mooie zonsopgangen. Dit keer bekijken we de zonsopgang bij U-beinbridge. De 1,2 kilometer lange brug werd rond het jaar 1850 gebouwd en is waarschijnlijk 's werelds oudste teakhouten brug. We sluiten ons bij het fotografie leger aan en bekijken een wederom magische zonsopgang. Dan komt er een visser aangevaren in zijn bootje, het ziet er heel mooi en sereen uit. Dan pakt hij zijn vissersnet, telt hij tot mijn verbazing af en gooi zijn net met een mooie boog in het water. Dit vergezelt van het klikgeluid van de tien camera's om ons heen. We lachen ons kapot, wat is dit nou weer?! Zou het überhaupt wel een echte visser zijn of verdient hij met modeleren voor toeristen zijn brood?
Na deze show aanschouwt te hebben, lopen we een keer over de brug en weer terug. Wat opzich nog best een avontuur is zonder leuningen en met wisselende afstand tussen de planken.

Na het bezoek aan de brug rijden we door naar de Hsinbyume Pagoda. Dit is een witte tempel. Met de helderblauwe lucht zorgt dit voor een mooi plaatje. We bezoeken nog een andere tempel en daarna gaan we naar Innwa. Hier gaan we met de ferry heen. Innwa is erg mooi groen; veel bananenplantages en rijstvelden. Hier bezoeken we ook een paar tempels en een klooster. Ook weer erg mooi, we merken alleen dat we een beetje "uitgetempeld" zijn.
In de avond hebben we een kerstdiner in Myanmar style met twee vrienden van Zandy uit Nieuw-Zeeland.

De volgende dag zitten we weer voor dag en dauw in de bus naar Inle Lake. Hier komen we aan het einde van de middag aan. We dwalen een beetje rond, eten lekker en boeken een boottour over het meer voor de volgende dag.
Tijdens deze boottocht komen we erachter dat het modeleren als visser een heuze carrière is in Myanmar. De traditionele vissers van Inle Lake blijken namelijk ook niet zo echt. Onze kapitein vertelt dat dit geen echte vissers zijn, maar dat dit puur voor de toeristen is. We komen gelukkig ook nog echte vissers tegen. Het meer is erg groot. Het is ook speciaal om de dorpjes te zien die zo op het water zijn gebouwd met lange palen en dat het enige vervoermiddel hier een boot is. We zien kraampjes op boten en regelmatig hangt er een souvenir boot aan die van ons vast haha. Je hebt verschillende stops bij een goud-zilver smid, een weverij, een sigaren "fabriek", een traditionele markt en de drijvende tuinen. Het is erg interessant om dit allemaal te zien en ervaren. Heel jammer wel dat het er zo op toegespitst is dat je als toerist zijnde dingen koopt, maar misschien ook wel begrijpelijk...

Rond 12 uur zijn we weer terug bij ons hostel en gaan we samen lunchen. Vandaag is de laatste dag dat we samen reizen. Zandy vliegt de dag er na terug naar Nieuw-Zeeland. En ik heb vandaag de bus naar de grens van Myanmar, Myawaddy. Het is wel raar om dan weer alleen te zijn na zo'n tijdje samen reizen. Het scheelt wel dat je dit natuurlijk vantevoren weet.

In het busstation raak ik al snel aan de praat met andere mensen en ik slaap zelfs een paar uur in de bus (bestaat het dan toch?!). Na een busreis van 19 uur komen we dan eindelijk aan in Myawaddy. Vanuit hier loop ik met twee Duitsers de grens over richting Thailand. We zijn dan in Mae Sot in Thailand, vanuit hier moeten we naar Chiang Mai komen. Wanneer we op het betreffende busstation Tak komen om een bus naar Chiang Mai te nemen, krijgen we het nieuws dat alle bussen volgeboekt zijn. Are. You. Kidding. Me? Echt niet het nieuws wat je wil horen na een negentien urige busreis. Anyway, we zijn inmiddels met zijn vieren, een Fransman heeft zich bij de mensen zonder vervoer aangesloten. De twee Duitsers willen gaan liften. Ik heb 1 niet zo veel vertrouwen in dit plan, gezien we met zijn vieren zijn en 2 ik heb niet zoveel zin in dit plan, ben moe van de reis. Ik loop toch maar mee 'voor het idee' en na een klein halfuur zit ik in de laadbak van een truck op weg naar Chiang Mai. Haha. Oké in het begin allemaal leuk en aardig van de adrenaline, daarna iets minder met mijn houten kont + de wind die stiekem toch best hard en koud is. Maar we klagen niet, ik val zelfs nog even in slaap (ik kan tegenwoordig dus echt overal slapen) en ik ben opgelucht dat we uiteindelijk toch in Chiang Mai zijn kunnen komen. Nog meer opgelucht als ik dan eindelijk in een echt bed lig.

In Chiang Mai ontmoet ik Oliver weer en spreken we samen met een Belg, Ken een paar keer af. Ik ga voor het eerst tijdens mijn trip een keer drankjes doen, 'heel verstandig' een avond voor Nieuwjaar, ik word wakker met kerstversiering in mijn bed en ook nog een kleine kater. Gelukkig ben ik een bikkel en is een kleine kater niet genoeg om de oudejaarsnacht te verpesten. ;) Met Nieuwjaar worden er in Chiang Mai allemaal wensballonen opgelaten dit zorgt voor een mooi beeld. Ook is er overal op straat muziek te horen en kan je rondlopen, onderweg drankjes doen en eten natuurlijk. Heel gezellige sfeer en door het warme weer ook fijn dat alles buiten is. Er wordt niet echt afgeteld, maar in Thailand is het nu eigenlijk ook geen Nieuwjaar, dit is pas op 13 april. Bij hen is het nu ook het Boeddhistische jaar 2561. We laten allemaal nog een wensballon op en na de nodige dansjes lekker naar bed.

Ik heb Chiang Mai inmiddels weer verlaten. Ik zit op dit moment in een minivan naar Pai. Hier wil ik buiten het sightseeing een tiendaagse retreat doen in een Boeddhistisch klooster. Hierbij zet ik mijn telefoon uit, dus mocht ik niet reageren dan weten jullie waarom.

Veel liefs en -x-