Acht dagen in stilte.

Hi allemaal!

Hoe is het met jullie?

Mijn verhaal is de vorige keer gestopt met de mededeling dat ik tien dagen in een klooster zou gaan wonen. Dit heb ik gedaan, voor acht dagen. Ik zal jullie in grote lijnen uitleggen hoe mijn dagen er daar uit zagen en hoe ik dit heb ervaren.

Op vijf januari is het dan zover. Het is half twee in de middag en ik bevind me in een busje richting Mae Hong Son. Ik word na ongeveer 2,5 uur ergens naast een stoffige weg gedropt. De chauffeur wijst in de richting van een wegwijzer en off we go. Ik volg de Boeddhistische vlaggetjes richting het Wat Pata Mwua Forest Monastery. De vlaggetjes leiden me steeds verder van de bewoonde wereld af en als ik de eerste Westerse mensen in witte kleding zie lopen, krijg ik bijna het idee dat ik op het punt sta een sekte te betreden. De omgeving is overigens echt heel erg mooi en sereen.

Wanneer ik binnentreedt in het klooster, word ik wegwijs gemaakt door een jongen uit Spanje. Hij geeft me twee setjes witte kleding (dat draagt iedereen hier, om het eenheidsgevoel aan te wakkeren, ik kreeg er echter een flashback naar mijn communie van haha), laat me het rooster zien en mijn kamer. Ik slaap op een slaapzaal en mijn 'bed' is een matrasje dunner dan een tuinkussen op een houten vloer. Het klooster bestaat verder uit een zaal waar de lessen worden gegeven en gemediteerd wordt. Een eetzaal, een bibliotheek, een afwasgedeelte en de omringende natuur natuurlijk. De plaats ademt rust.

In het klooster kan je zelf beslissen hoeveel dagen je er wilt verblijven en verder beslis je ook zelf of je je verblijf in stilte wilt spenderen. Je kan dan een soort button op doen met 'in silence' zodat anderen dit ook weten. Ik heb ervoor gekozen om mijn verblijf in stilte door te brengen. Mijn reden is hiervoor dat het een proces is voor jezelf en ik heb het idee dat je dit dan ook zelf moet doorlopen.

Het rooster zag er als volgt uit:

5.00 - 6.30 uur: Meditatie in kamer 
Dit deed eigenlijk (vrijwel) niemand.

6.30 - 7.00 uur: Food offering monks
Je zit dan geknield op de grond met een soepbord rijst voor je. De monniken komen dan langs gelopen. Je buigt en je doet voor elk van hen een soeplepel rijst in de grote kom die ze met zich meenemen. Zij geven vervolgens de zegeningen en daarna begint het ontbijt.

7.00 - 8.00 uur: Ontbijt
Man en vrouw staan in twee aparte rijen en je schept op zodra je aan de beurt bent. Het ontbijt bestond voornamelijk uit rijst, groente, tofu, een stuk fruit (als je geluk had en niet achteraan stond) en misschien een koekje.

8.00 - 10.30 uur: Meditatie
In deze tweeënhalf uur krijg je eerst een 'dhamma talk'. Dit is een les over het Boeddhisme, over Meditatie en over je denkwijze. Erg interessant en soms erg extreem. Na de talk begon de meditatie. We begonnen met een loopmeditatie, hierbij loop je in een rij door de tuin om een vijver heen. Het is een wandeling van ongeveer een uur en hierbij probeer je je te focussen op je lichaam ('het lichaam') dat loopt (zie video). Hier na was er een meditatie waarbij we zaten en daarna een lig meditatie waarbij we (surprise) lagen.

10.30 - 11.00 uur: Food offering monks
Dit keer zitten de monikken op een podium en zit je geknield in een rij (man vrouw gescheiden). Je geeft dan met zijn drieën samen een bordje met eten aan de monnik en buigt dan. Dan houdt de monnik nog een klein praatje en is het tijd voor de lunch.

11.00 - 13.00 uur: Lunch 
Om 11 uur is het tijd voor de lunch. Deze bestaat uit ongeveer hetzelfde als het ontbijt. De lunch is tevens de laatste maaltijd van de dag.

13.00 - 16.00 uur: Meditatie 
Wederom een 'dhamma talk' en de verschillende vormen van meditatie.

16.00 - 18.00 uur: Vrije tijd en meehelpen
Deze tijd kan je vrij invullen. Je kan wandelen, rusten, lezen, schrijven etc. Ook helpt iedereen mee in en rondom het klooster, denk aan poetsen, vegen, afwassen etc.

18.00 - 20.00 uur: Evening chanting en meditatie 
Hier begin je met de evening chanting. Dit houdt in dat er Boeddhistische liederen worden gezongen inclusief de nodige buigingen (zie video). Hier na is er nog een zitmeditatie van ongeveer een uur.

20.00 - 22.00 uur: Meditatie op je kamer 
Ook deze tijd kan je zelf invullen. Het is de bedoeling dat je in ieder geval om 21.00 uur op je kamer bent en de lampen moeten om 22.00 uur uit.

'The simplicity of things', in het klooster is elke dag hetzelfde. Er zijn geen spectaculaire hoogtepunten of spannende dagbestedingen. Het is er sober, geen luxe. De vreugde zit 'em in de kleine dingen; een lekker kopje koffie, de wind die door de meditatiezaal waait, een glimlach, de geur van de regen tijdens de loopmeditatie. Het draait hier allemaal om je innerlijke belevingswereld; 'zie je het moois in de kleine dingen? Ontwikkel je jezelf? Voel je je gevangen in routine of vredig in het 'niets moeten'? Mis je je stem, schreeuwen je gedachten of geniet je van de stilte? Ben je hier en nu of zweef je tussen verleden en toekomst? Brengt de dhamma je vrede en rust of zaait deze twijfel in alles wat je gelooft? Verandert je kijk of verander jij? En in al deze verschillende gedachten en emoties waarin vind je het meeste van jezelf?'

Het is allemaal erg zwaar voor mijn lichaam merk ik. Je zit continu in kleermakerszit of op je knieën, dit voel je in je enkels, knieën, heupen en rug. Dan heb je nog de food offering waarmee je met blote knieën (lees 'knoken' ) op een stenen vloer zit. Ook zijn je voeten het minst heilige deel van je lichaam dus deze mogen absoluut niet richting Boeddha of de monniken wijzen. Dit zorgt wel voor gelimiteerde zitopties. En vergeet ook niet het slapen waarbij ik om het halfuur wakker werd van de pijn in schouder en heup en het dus weer tijd was om te draaien. Dit in combinatie met het minder eten zorgde bij mij op een moment wel voor een laag energielevel. Lang leve mijn lange westerse benen!

In het begin lig ik op een slaapzaal, maar omdat ik tien dagen blijf, wissel ik de derde dag naar een privé huisje met badkamer. Dit is erg fijn. Deze deel ik overigens met een dikke spin die zich in de wastafel bevind. Dit betekent dat ik mijn gehele verblijf mijn tanden heb gepoetst e.d. bij het kraantje bij de douche en mijn wc de extra functie 'gootsteen' kreeg. De deur was de verdere tijd uiteraard gebarriceerd met kledingstukken voor elke kier.

Anywaaaay ik heb mijn verblijf uiteindelijk als positief ervaren, al vond ik het erg zwaar. De monniken hebben erg extreme denkbeelden plus de bijhorende leefwijze en op sommige momenten is het erg moeilijk dit te verwerken en hier je eigen denkbeelden aan te koppelen. Ik heb gemerkt dat ik mezelf af en toe een beetje kwijtraakte en dan moeite had opnieuw te aarden in mezelf. Een hele korte uitleg; monniken zien ons uit een opbouwsel van vijf elementen. Het lichaam, de gedachten, de gevoelens, de emoties, het geheugen en je bewustzijn. Er is geen 'ik'. Dit betekent dat je bijvoorbeeld als je loopt, je niet moet denken 'ik loop', maar 'het lichaam loopt'. En wanneer je gedachten en emoties op voelt komen, observeer en benoem je deze. Dit zorgde er bij mij voor dat ik me heel erg gedistianseerd van mezelf ging voelen. Wij westerse mensen hebben nu eenmaal een ego. Daarmee doel ik niet op egoïsme, maar een eigen ik. Een 'ik' met wensen, ambities en dromen. Een 'ik' met vreugde, verdriet, onzekerheid en misschien woede. Ik ben erachter gekomen dat, ondanks de negatieve emoties die hier misschien bij komen kijken, ik me hier niet van wil afscheiden.

Wel heb ik veel geleerd in deze dagen. Ik ben me nu erg bewust wanneer mijn gedachten afdwalen en dit zorgt ervoor dat ik mezelf vaker terug naar het moment van 'nu' kan roepen. Hierdoor ervaar ik alles intenser. Ik proef mijn eten en drinken echt. Ik luister met heel mijn aandacht. En ik geniet van wat ik om me heen zie. En af en toe wegdromen mag, ik vind dat zelfs wel eens fijn, maar ben me hier wel van bewust.

Ook een belangrijk punt van leren tijdens deze dagen was het kritisch bekijken van je gedachten en acties. Een voorbeeld van twee situaties. 
Voor de maaltijden moest je in een rij gaan staan. De laatste personen hadden vaak geen fruit, omdat er gewoonweg niet genoeg was of omdat de mensen in het begin van de rij te gretig waren. Ik merkte de gedachte bij mezelf op "er zijn bananen dalijk snel lopen zodat ik vooraan kan staan", waar deze gedachte normaal zonder verdere aandacht over zou gaan in actie, stond ik er nu bij stil. 'Waar is deze gedachte op gebaseerd?' Hebzucht, egoïsme? Wil ik zo zijn? Nee. En dan pas je simpelweg je actie daarop aan (en nee ik had helaas geen banaan haha).
Nog een voorbeeld is dat er tijdens de evening chanting twee meisjes voor me zaten die er duidelijk geen zin in hadden (gapen, slapen tijdens de meditatie, niet buigen etc.). Ik vond dat zo respectloos en zat me zo te irriteren. Dan bekijk je 'van afstand' wat er nou eigenlijk gebeurd, erken je dat dit eigenlijk nergens op slaat; dat iemand anders zijn/haar gedrag wat jou niet raakt je humeur beïnvloedt. Dus dan pas je je gedachten/acties daarop aan.
Dit kritisch bekijken van je eigen gedachten, emoties en acties kan wel heel goed helpen heb ik gemerkt. Je wordt dan niet meteen meegesleept in een emotie/gedachte/actie.

Ook is de aandacht die aan een mindful en dankbaar leven gegeven wordt erg fijn en soms confronterend (als je ziet hoe vaak je jezelf bij de les moet roepen). We worden vaak overgenomen door gedachten en emoties, leven vaak in het verleden of de toekomst en zijn ons niet bewust van wat er zich in het nu afspeelt. Van de geuren smaken en het zicht van het moment. Ik ben nu bewuster bezig met dit alles toepassen in mijn dagelijkse leven. Al is dit natuurlijk een levenslange les met vallen en opstaan. We staan er niet bij stil maar de vele gedachten en emoties kosten ons zoveel energie. Meditatie kan zorgen voor (misschien tijdelijke) rust en kalmte, hierbij laad je jezelf bij wijze van spreken op. Je voelt je energieker na afloop. Ik merkte zelfs dat mijn hoofdpijn, die ik altijd krijg bij veel piekeren, hierdoor wegtrekt.

Ik ben op de negende dag uit het klooster weg gegaan. Het was allemaal erg veel en moest even inzinken. Ik merkte dat ik echt behoefte had aan een gesprek met het thuisfront. En om te voorkomen dat een positieve ervaring omgebogen zou worden in een negatieve, ben ik eerder vertrokken. Hier heb ik geen spijt van en ik ben heel blij dat ik dit heb mogen ervaren. Ik heb wel duizend verschillende gedachten en gevoelens voorbij zien komen in deze dagen. Soms werd ik erdoor opgeslokt en soms kon ik deze kalm bekijken. Ik heb 'the simplicity of things' leren waarderen, waar ik er soms ook gek van werd (elke dag hetzelfde vooruitzicht). De meditaties hebben me inzicht gebracht maar ook frustratie. Sommige dagen waren vredig en op andere had ik het gevoel dat het een hele lange schooldag was waarop ik ongeduldig wachtte op de bel. Ik heb veel over mezelf en mijn kijk op het leven geleerd.

Vanuit het klooster ben ik met een busje geschikt voor 12 personen met 21 mensen teruggekeerd naar Pai. Hier heb ik nog drie dagen gespendeerd. Vervolgens ben ik met de bus naar de grens van Thailand en Laos vertrokken naar Chang Khong. En vanuit daar, na een overnachting, de grens overgestoken naar Laos. Hierover komt snel weer een nieuw reisverhaal. Laos is so far adembenemend mooi.

"Selflove is not only about loving yourself it is mostly about understanding yourself"

Ik denk aan jullie.