Het kleurrijke Nepal.

Namastē!

Op maandag 12 november vlieg ik vanaf Chengdu (China) naar Kathmandu (Nepal). Ik ga met de metro naar het vliegveld, dit is allemaal goed geregeld. Je loopt vanaf het metrostation zo het vliegveld binnen. Dit is wel echt fijn hoor, de aanwezigheid van een metro in China.

Na een vlucht van 3,5 uur kom ik aan in Kathmandu. De tijdszone verandert echter dus ik kom ongeveer een uur later aan in Nepal. Vanaf het vliegveld neem ik een taxi naar mijn hostel. De bussen zijn hier namelijk nog een groot raadsel voor me en ik vraag me af of dit tijdens mijn verblijf in Nepal nog gaat veranderen.

Kathmandu is echt een typische Aziatische drukke stad; getoeter, chaos, stoffig, scooters overal, bijbehorende geur van uitlaatgassen, eetkraampjes aan de straat, etc. Oftewel even acclimatiseren. De mensen daarentegen zijn erg vriendelijk en behulpzaam so far, ook even acclimatiseren ;). Mijn hostel is erg leuk aangekleed met mooie muurschilderingen en een fijn dakterras. Ik lig op een slaapzaal met negen anderen, de grootste tot nu toe. Ik raak vrij snel aan de praat met twee meisjes uit Oostenrijk. We gaan 's avonds samen wat eten. De Nepalese keuken is erg afgeleid van de Indiase keuken. Veel curry gerechten, samosa's en massala dus, erg lekker! Na het eten kaarten we nog met een paar mensen op het dakterras.

De volgende dag word ik om 6 uur wakker en dan bedoel ik klaarwakker; lang leve het tijdsverschil. Ik besluit te voet Kathmandu te gaan verkennen. Kathmandu is een erg kleurrijke stad met veel cultuur. Om elke hoek vind je wel een kleine tempel, er hangen overal oranje bloemen en gebedsvlaggetjes en het leeft echt hier. Ik zie verschillende Nepalese en Tibetaanse tempels en gebouwen. En dan word ik aangesproken door een Nepalees, hij vraagt waar ik vandaan kom etc. en loopt met me mee. Dan zegt hij en ik citeer "madame I'm not a guide, I don't want money. I just want to practice my English, is that okay?". "Yes sure" hoor ik de goedgelovige mij zeggen. We lopen verder en hij laat me de Seto Machendranath Tempel zien. Deze tempel is voor Boeddhistische, Hindoestaanse en Christelijke mensen; mooi en fijn om te zien dat iedereen hier zo respectvol naast elkaar kan leven. Afijn verder legt hij me verschillende symbolen en gebruiken uit. We steken een kaarsje aan, ik krijg een oranje bindi (stipje op je voorhoofd) en oranje bloemblaadjes in mijn haren. Dit is voor geluk en bescherming. We lopen verder langs verschillende tempels en hij vertelt veel over de cultuur, de stad en over hemzelf. Hij vertelt dat hij en zijn familie zwaar zijn getroffen door de aardbeving. Ik heb het te doen met deze man, maar al snel komt daar dan de omschakeling. "Okay madame, I don't want money but I just want to ask you if you can buy some food for my children". Oké fair enough, hij heeft me veel laten zien en ik help graag. We gaan naar een lokaal supermarktje, want geld wil hij niet aannemen in verband met karma. Als snel wordt echt duidelijk waarom niet; de boodschappen kosten 2500 rupee (ongeveer 20 euro). Dit is lokaal gezien erg veel. Ik zeg dat ik alleen 1000 rupee bij me heb. Hij pakt dit snel uit mijn hand, bedankt en laat de boodschappen staan. So much for the karma.. Een beetje beduusd loop ik verder. Ik help graag, maar niet op deze manier, dit voelt meer als oplichting.

Vervolgens loop ik verder naar Durbar Square, dit is UNESCO erfgoed. De eerste gids schud ik bij de entree al af, maar dan de tweede. Mijn God, wat een vervelende man. Ik wil dit niet, 1 omdat ik graag alleen wil lopen ("daar leer je niks van") en 2 ik vind het te duur ("I give you a discount"), dan schudt hij snel mijn hand en zijn we van start. Uhm what just happened?! We gaan eerst naar het huis van Kumari, het meisje wat volgens de Nepalese bevolking de levende vorm van spirituele energie vertegenwoordigd. Ze verschijnt na een tijd wachten op het balkon, iedereen buigt, ze kijkt rond en gaat weer naar binnen. Kumari mag de grond niet raken volgens de bevolking, ze wordt overal heen gedragen. Heel apart om te zien dat zo'n jong meisje (9 jaar?) op zo'n voetstuk wordt geplaatst. Kan het niet helpen, maar heb het met haar te doen. Ook al is het natuurlijk een grote eer. Terwijl we op de binnenplaats van de tempel staan, ben ik in mijn hoofd aan het oefenen wat ik tegen deze super vervelende gids ga zeggen. We lopen langs een volgende tempel en dan zeg ik hem dat ik de tour wil stoppen. Hij is hier niet blij mee en zegt dat ik alles moet betalen. Ik vertel hem dan ik me super geforceerd voel en zijn benadering echt alles behalve netjes vind. We raken in een discussie verwikkeld waarin ik merk dat ik erg gefrustreerd raak, niet vanwege het geld maar vanwege zijn manier van handelen. Ik geef hem een deel van het geld en ook hij gaat er snel vandoor. Really Ellis? Twee keer "opgelicht" in nog geen anderhalf uur... Conclusie; ik ben te goedgelovig en mag wat harder worden. Als klap op de vuurpijl poept er ook nog een duif op mijn hoofd, dit zou geluk moeten brengen toch?! Nou ik heb in ieder geval goed de balen van alles en ga terug naar mijn hostel. Even hergroeperen.

Later in de middag ga ik nog naar de Monkey temple. Onderweg koop ik een mondkapje, want jeetje wat een ongezonde en stoffige lucht hier. Na weeral een flink aantal trappen bereik ik de top van de tempel. En wauw wat is het hier mooi. Het is een grote stupa met meerdere tempels er omheen. Vanuit de tempel heb je een goed uitzicht over Kathmandu. De tempel doet zijn naam eer aan, want er zijn inderdaad veel aapjes. Die ik overigens angstvallig ontwijk met naar beneden lopen. Best venijnig die aapjes.

De volgende dag verken ik Thamel, dit is de backpackers wijk van Kathmandu. Met veel winkeltjes en eetgelegenheden. Heel gezellig aangekleed en geen verkeer. Vanuit hier ga ik naar de Garden of Dreams. Een erg mooi park, hier blijf ik een paar uur in het zonnetje zitten en lezen. Het leventje hoor :). Op de terugweg naar het hostel verdwaal ik nog even in een Tibetaanse winkel en koop ik nog wat kleinigheidjes in de kraampjes.

Op 15 november gaat de wekker om half 6 in de ochtend. Vandaag neem ik de bus naar Pokhara. En wat een busrit, jeetje. Ik heb nog nooit op een kameel gereden, maar kan me een beetje voorstellen dat dit ongeveer zo moet voelen. En dit dan voor, ja, 7 uur. Errug fijn. Het is overigens wel een mooie weg door de bergen, gecombineerd met een gewaagde rijstijl, dat dan weer wel. Onderweg raak ik nog aan de praat met mensen uit de bus waar ik 's avonds wat mee ga eten en drinken in Pokhara.

Ik vraag vandaag ook meteen mijn permit aan om te mogen hiken in Nepal. Ik heb namelijk besloten het Annapurna Circuit te gaan lopen. Heel veel zin in!

Ze zijn hier trouwens qua afval op straat een stuk minder schoon dan in China. Je ziet bijna nergens prullenbakken, lees nergens. Toen ik voor de bus/kamelenrit vanmorgen een appel at en vroeg waar ik het klokhuis kon weggooien, werd er gewezen naar een steeds groter wordende hoop afval op straat "gooi daar maar gewoon neer"... Ook een manier.

De volgende ochtend wacht me een verrassing bij het ontbijt, wat inbegrepen is, drie wentelteefjes met banaan en gecondenseerde melk. Mjaaam. Dit had ik niet verwacht. Dit is sowieso het beste hostel so far. Ik deel mijn kamer maar met drie anderen. Een warme douche met sterke straal. EN, hou je vast, een echt dik matras!! Genieten. Ook heel gezellige mensen in dit hostel, makkelijk om contact te leggen. 

Op deze dag ga ik verder op zoek naar spullen die ik nodig heb voor de trekking. Ik had een trekking namelijk niet echt ingecalculeerd in mijn reis dus ben 0,0 voorbereid (voor de verandering). Ik huur een slaapzak en winterjas. Verder koop ik een muts en dikke sokken. Ik heb gelukkig al thermokleding, handschoenen en een sjaal bij. Ik besluit de trekking te lopen op mijn sneakers. Je kan inderdaad ook hikeschoenen kopen of huren, maar gezien ik deze niet in heb kunnen lopen, ben ik een beetje huiverig voor blaren. Ik laad mijn backpack uit en kan de spullen die ik niet meeneem in het hostel achterlaten, mits ik nog een nacht boek na terugkomst. Definetely not a problem!

Op de valreep kom ik er nog achter dat ik twee delen nodig heb voor het permit om te mogen gaan hiken in Nepal. Ik "snelwandel" naar het kantoor en ben echt net op tijd. Ze sluiten achter mij af. Echt een geluk, want mijn bus vertrekt namelijk morgen. 's Avonds ga ik nog wat eten met mensen uit het hostel. Het is een restaurant waar ze ook een film afspelen, wel een leuk concept.

De volgende dag, zaterdag 17 november, is het dan zover; de trekking begint. Ik heb ervoor gekozen om geen gids te nemen en de trekking alleen te doen. Er zijn meer mensen die deze trekking lopen dus je zal vaak met anderen lopen en de route is goed aangegeven. De bus gaat naar Besisahar en vertrekt om half 7.

Ik ben nu bezig met het lopen van het Annapurna Circuit en ben inmiddels op dag 8. Ik heb er al ongeveer 120 kilometer op zitten en zal snel een verslag schrijven over dit avontuur.

Dhanyavād allemaal! 🖤