Beijing "The Northern Capital"

Waar zal ik eens beginnen? Bij het begin dan maar.

Ik ben op woensdag 24 oktober rond 6 uur in de ochtend aangekomen op het vliegveld van Beijing. Vanuit daar een taxi gepakt die uiteraard net de spits in reed. En niet zomaar een ochtendspits. Gewoon de grootste die ik ooit in mijn leven mee heb "mogen" maken. De taxichauffeur stopte uiteindelijk (na 1,5 uur) bij een straatje met de mededeling "here somewhere" inclusief wijzende vinger. Daar sta je dan om half 8 's ochtends, in China, niet wetend waar je heen moet, bepakt en bezakt plus het fijne bijkomstigheidje; niet geslapen. Na 3 keer voorbij mijn hostel te zijn gelopen ben ik bij aankomst in mijn (gedeelde) kamer dan ook meteen mijn bed in gedoken. Toen ik wakker werd heb ik nog wat rond gelopen in de omgeving van mijn hostel. Beijing is een echte "stad stad". Reusachtig, druk, veel verkeer. De mensen spreken vrijwel geen Engels. Dit heb ik gemerkt bij het zoeken naar een bank automaat en een nieuwe simkaart. Uiteindelijk met hulp uit Nederland, Google Maps en na het lopen van een kleine avondvierdaagse (nee niet één dag maar gewoon allevier) vind ik dan een bank die mijn pinpas wel accepteert. Ik weet nog steeds niet precies hoe maar zonder ergens op gedrukt te hebben vliegt er opeens het hoogste bedrag wat je kon kiezen uit de muur. Ach, dat scheelde me weer een keuze maken (heb ik soms namelijk wel eens moeite mee) en nu kan ik even vooruit!

Op mijn tweede dag in Beijing ben ik de stad te voet gaan verkennen. Ik heb alle highlights van Beijing bezocht. Zoals bijvoorbeeld de Verboden Stad en Tian'anmen Square, maar ook twee grote parken en tempels. Het is heel apart om te zien hoe de oude keizers hier op hoge voetstukken geplaatst werden met eindeloze paleizen, paden van marmer waar alleen zij op mochten lopen etc. Al met al super veel gezien en geleerd vandaag plus eindelijk een keer aan mijn minimale 10.000 stappen gekomen, bijna 30 kilometer gelopen.

De bevolking is hier trouwens wel een verhaal apart. Ik heb gegorchel gehoord wat letterlijk vanuit het achterste van de slokdarm, of is het luchtpijp(?), omhoog wordt gehaald om er vervolgens ergens op straat uit te gooien. Ja, ik heb er verder ook geen woorden voor.
Verder spreken de mensen hier vrijwel geen Engels. In het begin verwarde ik dat een beetje met niet willen helpen, maar ben er inmiddels achter dat het gewoon echt de taalbarrière is wat mensen afschrikt. Wanneer je bijvoorbeeld 'hallo' of 'dankjewel' in het Chinees zegt, worden ze meteen een stuk vriendelijker.
Oversteken is hier ook echt een kunst. Ze hadden dat stoplicht net zo goed gewoon paars kunnen maken, want ik heb niet het idee dat iemand er aandacht aan geeft. Gewoon lopen wanneer je kunt en vooral niet twijfelen. Ook staan er soms hekken zodat oversteken überhaupt gewoon onmogelijk is, maar dan moet je dus blijkbaar onder de grond door via een trap. Het is even abracadabra af en toe.
Het is ook grappig hoe de Chinezen hier Engels gewoon echt helemaal verkeerd spellen en dan in het groot op hun winkel zetten. "Feroety" (fruity) en wat dacht je van "Sanglasses", ja vewy nice ja Sanglasses. Maar dan staan er tenminste iets van letters die wij begrijpen. Het zijn namelijk vooral Chinese tekens overal. Dat maakt het sigaretten bestellen (ja weer mislukt) wel interessant. Ik spreek en lees namelijk nog steeds geen Chinees. Mijn huidige sigaretten smaken naar snoep en ik weet niet of ik daar perse heel blij mee ben.

Anywaaay ik was bij dag 3 aangekomen. Excursiesdag! Vandaag heb ik the Great Wall bezocht, oftewel de Chinese Muur. Om half 7 's ochtends bij de receptie verzamelen (wie bedenkt dit?). En dan een lange rit naar eerst het dorpje "Watertown". Hier is de film "crouching tiger, hidden dragon" opgenomen. Een klein en idyllisch dorpje. Vanaf hier kon je de muur ook al zien, de omgeving is veranderd van stad naar bergachtig. En veel groen. Finally!
We hebben een erg grappige en sympathieke gids. "I have learned myself English, from the movie Forrest Gump so I speake withe Forrest Gump accent". En wanneer hij uitleg waar en hoelaat we moeten verzamelen voor de terugreis "look at my face you need to remember me for the way back, and look at the driver's face, he looks like a panda". Ondertussen raakt de driver verwikkeld in een "toeterincident" met een andere auto "oeh look, now he is angry panda". Om een lang verhaal kort te maken; vermakelijke busreis van 3 uur.
Aangekomen bij de muur krijgen we de keus om het eerste stuk lopend (1 uur en 40 minuten extra lopen) of met de lift te doen. Ik sluit aan bij de zes mensen die gaan lopen. Wanneer je dan na een flinke klim op de muur staat, beneemt het je de adem echt even. Wat een immens ding en wat een prachtig uitzicht. Dit is nog het gereconstrueerde gedeelte van de muur. We willen naar het originele gedeelte, maar dat is nog een eindje lopen dus we stappen flink door. Het was wel echt een heel gezellig groepje dus erg leuke gesprekken gehad en ik ben niet gevallen (ha-ha). Op het originele gedeelte van de muur is het heel erg rustig, de muur straalt op een of andere manier zoveel kracht uit, hoe die op de bergen gelegd is echt ongelofelijk. Op sommige stukken is het echt heel steil, het is goed uitkijken en veel klauteren, maar het is het dubbel en dik waard. Echt heel erg van genoten. Ook nog een stuk verkeerd gelopen, ja je zou inderdaad denken hoe kan dat op een eenrichtingsmuur. Nou je moest een stukje langs een toren af gaan door de bosjes. Ja je raad het al verkeerde toren. Dus we zaten helemaal in de bosjes tussen de doornen en zijn toen maar via de zijkant weer op de muur geklommen.
Na het beklimmen van de muur krijgen we een traditionele Chinese lunch. Het is een "shared dinner", het eten wordt op een ronde draaitafel gezet en iedereen kan voor zichzelf opscheppen. Heel lekker!
's Avonds ben ik nog met een Duitse jongen naar een straatje gegaan waar je eendenkebab kon eten, dus ik heb een 'soort van' pekingeend gegeten. En naar een kwallenwinkel(?!). Ja wel heel zielig inderdaad, maar oh wat mooi. Ik heb denk ik wel een kwartier als gehypnotiseerd naar het aquarium lopen staren. Björn wil er nu twee gaan halen wanneer hij in Duitsland terug is, een van de twee gaat hij Ellis noemen. Dus binnenkort heet er dus een echte kwal Ellis en ik ben het niet. Maar anyway China, je ziet er de raarste dingen.

Vandaag ben ik nog met de metro naar het zomerpaleis gegaan. Ook heel erg mooi en groot! Je had op een tempel een goed uitzicht over Beijing. Dan is het wel echt heel duidelijk te zien dat er veel smog boven de stad hangt.

Chinezen zijn trouwens ook echt te vergelijken met pinguïns. Letterlijk allemaal voorovergebogen in hun telefoon vooruit schuifelend met de menigte mee de metro in en uit. En dan mij aankijken alsof ik een alien ben...

Okeee ik ben nu aan het wachten op de slaaptrein naar Pingyao. Dus ik dacht ik schrijf even een verhaaltje voor mijn trouwe fans. Nee grapje, vind het leuk dat je de moeite hebt genomen dit te lezen en hoop dat alles goed gaat daar! Met mij gaat het super, ik geniet!

Veel liefs vanuit China!